Maar al te vaak hoor ik in (coach)gesprekken dat de organisaties verantwoordelijk zijn voor het werkgeluk. En ten dele is het waar. Maar het is net zo belangrijk dat je zelf aan je eigen werkgeluk werkt. De organisatie kan de omgeving creëren maar je eigen keuzes blijven hierin aan de basis staan.
Want hoe vaak geven we onze leidinggevende niet een veel te grote rol in ons geluk? Uiteindelijk zitten ze er niet om ons gelukkig te maken maar om het beste te doen voor het bedrijf. Als je mij al langer volgt, dat weet je dat ik vind dat dit absoluut een samenhang heeft. Maar als je met je leidinggevende niet op één lijn zit, dan kan je jezelf afvragen of het dan wel jouw ideale werkomgeving is. Tenslotte verlaten we vaak niet de organisatie maar 78% van de medewerkers juist hun leidinggevende.
Het is best eng om toe te geven dat je ineens zelf verantwoordelijk bent voor je eigen werkgeluk, want het is veel gemakkelijker om iemand anders daarvoor verantwoordelijk te maken, zodat je iemand kan aanwijzen als het niet goed gaat. Maar als je dat ineens zelf bent, dan wordt het aanwijzen vaak pijnlijk. We zijn vaak niet goed in naar onszelf kijken en onze eigen rol daarin zien.
In gesprekken gebruik ik vaak de cirkel van 8. Waar zit je nu? En wil je daar ook blijven? Wat gebeurt er als je de situatie accepteert en naar mogelijkheden zoekt? Het blijft altijd een keuze welke houding je aanneemt.
In de organisatie waar ik nu werk, zit veel vergelijk met het verleden. Het bestaat ook al 90 jaar, en er werken veel medewerkers ook lang. Vroeger was altijd alles beter. Of toch niet? Ook hier is de basis je eigen keuze. En als je dat accepteert, dan heb je ineens veel invloed in je eigen werkgeluk. Of hier in de organisatie nu aan gewerkt of niet, de basis begint bij jezelf.
Zijn er meer collega’s die hier mee bezig zijn, en dit tegenkomen? Hebben jullie ook zelf eens naar je eigen werkgeluk gekeken? Ik ben benieuwd, tot volgende maand!